Разделы

100 выдатных дзеячаў

Язэ́п Нарцы́завіч Драздо́віч (13 кастрычніка 1888, засьценак Пунькі, цяпер Глыбоцкі раён Віцебскай вобласьці — 15 верасьня 1954, мястэчка Падсьвільле) — беларускі мастак, археоляг, пісьменьнік, этнограф і фальклярыст першай паловы XX стагодзьдзя.
Адзін з заснавальнікаў нацыянальнага гістарычнага жывапісу. Вучыўся ў Віленскай мастацкай школе. Працаваў у галіне кніжнай графікі, змяшчаў малюнкі і ілюстрацыі. У 1910-1920-я г. стварыў графічную серыю «Старажытная забудова ў Беларусі», партрэты полацкіх і смаленскіх князёў, партрэты і замалёўкі памятных месцаў Ф.Багушэвіча. Працаваў у галіне скульптуры (бюст Ф.Скарыны, партрэты-барэльефы М.Машары, А.Грыневіча, Я.Пачопкі, сваёй маці). Упершыню ў беларускім мастацтве пачаў маляваць карціны на касмічныя тэмы. Маляваў насценныя дываны. Запісваў фальклор і апрацоўваў для слоўнікаў народную лексіку Дзісеншчыны і Піншчыны. Праводзіў археалагічныя даследаванні, вёў археалагічныя дзённікі «Дзісенская дагістарычная старына». Аўтар навукова-папулярнай брашуры «Нябесныя бегі» (1931). Язэп Драздовiч Лiя Кiсялёва Язэп Драздовiч 1.75 руб. Заказать
Лявон Вітан-Дубейкаўскі (Леў Дубяйкоўскі)
Першыя спробы сфармуляваць „беларускi” стыль у архiтэктуры прыпадаюць на другое дзесяцiгодзьдзе ХХ ст. Сьвядома працаваць у гэтым накiрунку  пачаў Лявон Вiтан-Дубейкаўскi. Роля гэтага дойлiда ў гiсторыi беларускае  архiтэктуры выключная. Архiтэктар, палiтычны дзеяч, педагог,  фальклярыст, паэт, ён першы абгрунтаваў i практычна ўвасобiў iдэю  нацыянальнага беларускага стылю ў тагачасным будаўнiцтве. Ён нарадзiўся 5 лiпеня 1867 г. ў фальварку Дубейкава, пад Мсьцiславам, у клясычнай  шляхецкай сям’i гэрбу „Вiтан” („Вiдун”), якая вяла свой старажытны  радавод ад лiтоўскiх князёў. Крынiцы свае беларускае сьведамасьцi ён  называў сам: мацi, якая нiколi не цуралася роднае мовы i кнiжачка  Багушэвiча, якую паказаў яму мсьцiслаўскi ксёндз. Яшчэ напрыканцы XIX  стагодзьдзя, працуючы ў Смаленску, Дубейкаўскi пачаў зьбiраць беларускi фальклёр. Пiсаў па-беларуску вершы, байкi, лiставаўся з беларускiмi  газэтамi. Па сканчэньнi Мсьцiслаўскае школы, бацькi адправiлi яго на вучобу ў Варшаву... Лявон Дубейкаўскi Мiхась Пiнчук Лявон Дубейкаўскi 1.75 руб. Заказать
Казімір Дамінікавіч Альхімовіч (1840 — 1916) — мастак.Ствараў карціны на тэмы беларускай, польскай і літоўскай гісторыі: «Пахаванне Гедыміна», «Пасля бітвы», «Ліздзейка з дачкой на руінах царквы Пяруна», «Абарона Ольштына» (1883), «Смерць Глінскага ў турме» (каля 1884)[1]. Яго палатно «Пахаванне Гедыміна» (1888) двойчы заваёўвала ўзнагароды. У творах, створаных пад уплывам сібірскай спасылкі, гучыць пратэст супраць царскага самадзяржаўя: «Смерць у выгнанні», «Пахаванне на Урале» (Каля 1890), «На этапе» (1884) і іншыя[1]. У карцінах на бытавыя тэмы паказаны праца парабкаў, іх цяжкая доля: «Жніво» (1869), «Найманне работнікаў» (1893), «Хата парабка», «У поце чала» і іншыя[1].
Акрамя жывапісу, мастак захапляўся роспісам фарфору і фаянсу, а таксама разьбой па дрэве. Вялікая колькасць прац К. Альхімовіча захоўваецца ў варшаўскім Народным музеі.
К. Альхімовіч вядомы як ілюстратар твораў Ю. Славацкага і А. Міцкевіча. Паводле паэмы А. Міцкевіча «Пан Тадэвуш» створана карціна «Над магілай Робака» («Вяртанне герояў») Казiмiр Альхiмовiч Сяргей Гваздзёў Казiмiр Альхiмовiч 1.75 руб. Заказать
1 2 3 4